DeletedUser665
Guest
Anony was echt dood op… ze rende al 8 uur en niks… tot ze een wolf hoorde en een kreun… ze moest verder…
DeletedUser
Guest
Toen het angstaanjagende jank tot op de botten van Lucrisan doordrong, wist hij donders goed wat voor gevaren hem stonden te wachten. Lucrisan kon goed visioenen zien en kreeg vaak tekenen van de hemel, maar was niet bij machte om, net als zijn nichtje, met de natuur te communiceren.
Door zijn vermoeidheid zakte hij weg, om heel even te rusten. De wolven konden namelijk nog niet al te dichtbij zijn, naar de afstand die hij schatte gebaseerd op de geluidssterkte van het wolvengehuil. Het scheen of hij direct weer wakker werd, maar de omgeving was dromerig stil. Voor zijn ogen ontplooide op een zeer mysterieuze manier een wijde sterrenhemel. Maar deze sterren waren niet normale sterren, ze leken erg te bewegen. Hij probeerde zijn ogen een beetje te wrijven, want hij wist hoe zijn ogen hem 's nachts konden bedriegen, maar dat lukte niet. Zijn armen zaten als het ware vastgeplakt aan de rotswand.
Hij keek nogmaals, nu zag hij het goed: De sterren bewogen naar elkaar toe. Een kluwen sterren bleef op zijn plek maar van drie andere zijden kwamen sterren er naar toe bewegen, totdat de drie groepen een welgevormde driehoek vormde die zich rondom dat ene kluwen van sterren plaatste. Voordat Lucrisan er uitvoerig naar kon kijken verdween de driehoek met de stip erin enigszins op de achtergrond, alsof een filmstrook aan de hemel voor hem afdraaide. Met de driehoek op de achtergrond kwamen een heleboel sterren naar de voorgrond. Lucrisan kon het niet zo gauw er een figuur in zien totdat hij ineens besefte dat dit een wolvenkop was. Hij keek nog eens, en zag toen er details in komen en het zwartblauwe van de lucht wegtrekken totdat hij pas in de werkelijkheid zijn ogen opende. Hij keek midden in de muil van een wolf die hem aandachtig stond aan te gapen. Met dat Lucrisan zijn ogen geopend had stonden ze allebei enkele milliseconden verbijsterd elkaar aan te staren. Toen de verbazing van de wolf voor bij was produceerde hij een woeste grauw en dook naar voren om het gezicht van Lucrisan te bewerken.
Lucrisan had echter gauw zijn positieven bij elkaar, hij rolde net opzij voordat de wolf een hap uit zijn neus had kunnen nemen. Daarvoor in de plaats stootte de wolf, uit onvoorzienigheid, zijn snuit keihard tegen de steen waar Lucrisans hoofd op gerust had. Dit gaf Lucrisan enige tijd om gauw weg te sprinten en met zijn beheerste verstand het enigszins beboste gedeelte van de helling in te duiken. Toen de wolf weer enigszins bij positieven was en daardoor des te meer verwoed was om Lucrisan te pakken, rende hij veel geluid makend achter Lucrisan aan. Al had Lucrisan die korte periode niet gekregen was hij nu het kostelijk maaltje geweest van de wolf. Maar zo gauw en behendig zoals men nooit van een man met die leeftijd had verwacht, klom Lucrisan gauw een boom in. Net op tijd, de wolf stond er woedend onder te blaffen en te janken.
Dat plotselinge rumoer had gelijk de rest van de roedel attent gemaakt en zodoende kwam er een hele horde wolven aangestoven die, het leek haast wel eerbiedig, in een kring om de boom vormden en uit puur ellende begonnen te blaffen. Gelukkig was Lucrisan op een voldoende hoogte gekomen in de boom zodat de wolven hem niet meer grijpen konden. Wel schudde de boom vervaarlijk door het gesjor en gebijt tegen de boomstam van de wolven. Lucrisan besefte dat hij hier niet zo lang kon blijven zitten, maar werd toen zijn ietwat mysterieuze droom indachtig. Hij wist uiterst goed wat dit betekende, er kwamen drie mensen hem hulp te hulp!
Door zijn vermoeidheid zakte hij weg, om heel even te rusten. De wolven konden namelijk nog niet al te dichtbij zijn, naar de afstand die hij schatte gebaseerd op de geluidssterkte van het wolvengehuil. Het scheen of hij direct weer wakker werd, maar de omgeving was dromerig stil. Voor zijn ogen ontplooide op een zeer mysterieuze manier een wijde sterrenhemel. Maar deze sterren waren niet normale sterren, ze leken erg te bewegen. Hij probeerde zijn ogen een beetje te wrijven, want hij wist hoe zijn ogen hem 's nachts konden bedriegen, maar dat lukte niet. Zijn armen zaten als het ware vastgeplakt aan de rotswand.
Hij keek nogmaals, nu zag hij het goed: De sterren bewogen naar elkaar toe. Een kluwen sterren bleef op zijn plek maar van drie andere zijden kwamen sterren er naar toe bewegen, totdat de drie groepen een welgevormde driehoek vormde die zich rondom dat ene kluwen van sterren plaatste. Voordat Lucrisan er uitvoerig naar kon kijken verdween de driehoek met de stip erin enigszins op de achtergrond, alsof een filmstrook aan de hemel voor hem afdraaide. Met de driehoek op de achtergrond kwamen een heleboel sterren naar de voorgrond. Lucrisan kon het niet zo gauw er een figuur in zien totdat hij ineens besefte dat dit een wolvenkop was. Hij keek nog eens, en zag toen er details in komen en het zwartblauwe van de lucht wegtrekken totdat hij pas in de werkelijkheid zijn ogen opende. Hij keek midden in de muil van een wolf die hem aandachtig stond aan te gapen. Met dat Lucrisan zijn ogen geopend had stonden ze allebei enkele milliseconden verbijsterd elkaar aan te staren. Toen de verbazing van de wolf voor bij was produceerde hij een woeste grauw en dook naar voren om het gezicht van Lucrisan te bewerken.
Lucrisan had echter gauw zijn positieven bij elkaar, hij rolde net opzij voordat de wolf een hap uit zijn neus had kunnen nemen. Daarvoor in de plaats stootte de wolf, uit onvoorzienigheid, zijn snuit keihard tegen de steen waar Lucrisans hoofd op gerust had. Dit gaf Lucrisan enige tijd om gauw weg te sprinten en met zijn beheerste verstand het enigszins beboste gedeelte van de helling in te duiken. Toen de wolf weer enigszins bij positieven was en daardoor des te meer verwoed was om Lucrisan te pakken, rende hij veel geluid makend achter Lucrisan aan. Al had Lucrisan die korte periode niet gekregen was hij nu het kostelijk maaltje geweest van de wolf. Maar zo gauw en behendig zoals men nooit van een man met die leeftijd had verwacht, klom Lucrisan gauw een boom in. Net op tijd, de wolf stond er woedend onder te blaffen en te janken.
Dat plotselinge rumoer had gelijk de rest van de roedel attent gemaakt en zodoende kwam er een hele horde wolven aangestoven die, het leek haast wel eerbiedig, in een kring om de boom vormden en uit puur ellende begonnen te blaffen. Gelukkig was Lucrisan op een voldoende hoogte gekomen in de boom zodat de wolven hem niet meer grijpen konden. Wel schudde de boom vervaarlijk door het gesjor en gebijt tegen de boomstam van de wolven. Lucrisan besefte dat hij hier niet zo lang kon blijven zitten, maar werd toen zijn ietwat mysterieuze droom indachtig. Hij wist uiterst goed wat dit betekende, er kwamen drie mensen hem hulp te hulp!
Laatst bewerkt door een moderator:
DeletedUser
Guest
Jeffrey die ondertussen ook al was aangekomen:"alle spullen zijn gecheckt neem ik aan? We kunnen vertrekken we moeten proberen om zo snel mogelijk in Hernia te zijn, of wat er nog over is van Hernia" Jeffrey kreeg een brok in zijn keel toen hij daar aan dacht. "Ik ga voorop."
DeletedUser
Guest
Jeffrey kondigde aan dat hij voorop ging en besloot dan ook mee te gaan.
'Je gaat toch niet al het plezier voor jezelf houden
'
'Je gaat toch niet al het plezier voor jezelf houden
'DeletedUser78
Guest
Loena zag dat Jeffrey en valk alvast weg reden. 'Eva, kom je ook?' Loena klom op haar paard, en keek nog even langs haar schouders. Dit is misschien wel de laatste keer dat ik hier terug kom, en alles is nog zoals het hoort. Dacht Loena. Gauw zette ze die gedachten van zich af, en gaf haar paard het teken dat ze de andere maar moest volgen.
Ik ben benieuwd waar we mee te maken krijgen als we in Hernia zijn. Wat voor wilde dieren er zouden kunnen zitten? Wolven? dat zeker Dacht Loena. Hernia lag toch in een bebost gebied? Ja toch?... Ik moet maar op mijn hoede zijn.. En automatisch dacht ze aan haar grote zwaard om haar rug, haar twee werp mesjes in haar leren laarzen, en haar twee extra zwaarden van ongeveer één meter lang. En ze dacht ook aan Eva. Zíj kon te minste met een pijl en boog om. Loena wou het altijd al leren, maar nooit de kans gehad.
Ik ben benieuwd waar we mee te maken krijgen als we in Hernia zijn. Wat voor wilde dieren er zouden kunnen zitten? Wolven? dat zeker Dacht Loena. Hernia lag toch in een bebost gebied? Ja toch?... Ik moet maar op mijn hoede zijn.. En automatisch dacht ze aan haar grote zwaard om haar rug, haar twee werp mesjes in haar leren laarzen, en haar twee extra zwaarden van ongeveer één meter lang. En ze dacht ook aan Eva. Zíj kon te minste met een pijl en boog om. Loena wou het altijd al leren, maar nooit de kans gehad.
DeletedUser
Guest
Eva werd wakker na een middag dutje
springt op haar paard checkt alles
'kom we gaan
springt op haar paard checkt alles
'kom we gaan
DeletedUser
Guest
De groep naderde het dorp . "Het lijkt me het beste nog heel even door te rijden dan zien we wel waar we uitkomen." Jeffrey wist eigenlijk heel goed waar ze waren en dat ze dicht bij het dorp waren. Maar hij zij dit niet omdat hij geen zin had om al die eindeloze vragen van valk te beantwoorden. De reis ging eigenlijk heel goed en hij leerde iedereen beter kennen, hij dacht namelijk eerst dat Eva en Loena alles alleen maar samen deden en ze de hele tijd bij elkaar waren. verder had hij zich ook verbaasd over de nog altijd goede conditie van Editor.
DeletedUser78
Guest
Loena praten hier en daar wat met Valk en Jeffrey. Ze begon die twee wel te mogen, veel mensen dachten dat ze alleen met Eva rond hing, maar dat is niet altijd zo.. Nadat Loena`s broer op zijn 14 werd vermoord, toen zij zelf 9 was, had Eva haar als een zus beschouwd. En Loena Eva ook. Loena is nog altijd gebrand op wraak op de moordenaar van haar broer. Als iemand het over haar familie heeft, wordt ze altijd óf boos, óf ze loopt weg en wil er niks van horen. Daardoor vertrouwde ze de meeste mensen niet. Bang voor dat zíj misschien de moordenaars waren. Ze vertrouwde alleen Eva, en de laatste tijd ook wat meer mensen. Valk en Jeffrey waren heel aardig. Op een gegeven moment toen ze al een tijdje hadden gereden vroeg Loena aan Jeffrey: 'Jeffrey, ken jij het genootschap 'Lutter Pour La Liberé?' Lutter pour la Liberté (wat Frans was voor ''Vechten voor de Vrijheid'',) was een genootschap van een paar mensen. Wat niemand wist, was dat Loena daar ook aan deel nam.
Lutter Pour La Liberté vocht voor de Vrijheid van het oorspronkelijke land waar Loena vandaan kwam. Loena kwam oorspronkelijk van het land Peklion. Ze was daar opgegroeid met haar moeder, vader en haar broer. Toen ze zelf 5 jaar was, kwamen ze naar het dorp waar ze nu nog woonde toe. Haar broer werd dus vermoord, en bij haar ouders was het verdriet zó groot, dat ze een plaats wouden zoeken voor rust. Sinds toen had ze haar ouders nooit meer gezien. En ze wist ook niet wáár ze waren. Loena is nu heel gevoelig als het om haar Familie gaat.
Sinds het vertrek van haar Familie uit Peklion, was er een groep aan de macht gekomen die de dorpelingen slecht behandelde. Hun dorp was nu arm, en zwak. En Lutter Pour La Liberté wou proberen te zorgen dat die groep weg gevaagd ging worden, zodat hun dorp weer een normaal en rustig leven konden lijden. Een paar belangrijke mensen van die groep waren al weg gevaagd. Maar dat is nog niet genoeg. Loena had gehoord dat één van de andere belangrijke mensen zich dicht bij Hernia bevond en Loena dacht dat dit een mooie kans was om hem te gaan doden.
Nu keek ze met een vragende blik naar Jeffrey, hopend op antwoord.
Lutter Pour La Liberté vocht voor de Vrijheid van het oorspronkelijke land waar Loena vandaan kwam. Loena kwam oorspronkelijk van het land Peklion. Ze was daar opgegroeid met haar moeder, vader en haar broer. Toen ze zelf 5 jaar was, kwamen ze naar het dorp waar ze nu nog woonde toe. Haar broer werd dus vermoord, en bij haar ouders was het verdriet zó groot, dat ze een plaats wouden zoeken voor rust. Sinds toen had ze haar ouders nooit meer gezien. En ze wist ook niet wáár ze waren. Loena is nu heel gevoelig als het om haar Familie gaat.
Sinds het vertrek van haar Familie uit Peklion, was er een groep aan de macht gekomen die de dorpelingen slecht behandelde. Hun dorp was nu arm, en zwak. En Lutter Pour La Liberté wou proberen te zorgen dat die groep weg gevaagd ging worden, zodat hun dorp weer een normaal en rustig leven konden lijden. Een paar belangrijke mensen van die groep waren al weg gevaagd. Maar dat is nog niet genoeg. Loena had gehoord dat één van de andere belangrijke mensen zich dicht bij Hernia bevond en Loena dacht dat dit een mooie kans was om hem te gaan doden.
Nu keek ze met een vragende blik naar Jeffrey, hopend op antwoord.
Laatst bewerkt door een moderator:
DeletedUser
Guest
Eva wist dat Loena haar zag als zus en ook andersom
Ze wist ook dat ze niet graag over haar thuis en familie praatte
daarom verbaasde het haar dat Loena het ging hebben over die groep
zij wist we dat ze er lid van was en ze heeft ook meerdere keren gevraagd of ze mee moest helpen.
Ze wist ook dat ze niet graag over haar thuis en familie praatte
daarom verbaasde het haar dat Loena het ging hebben over die groep
zij wist we dat ze er lid van was en ze heeft ook meerdere keren gevraagd of ze mee moest helpen.
DeletedUser
Guest
Vanuit de deuropening van haar hut keek een oud vrouwtje hoe de meeste bewoners van het dorp langzaam in de verte verdwenen. Slechts een enkeling bleef hier. Dwaasheid vond ze het, dwaasheid. Desondanks zou ze zelf ook wel mee hebben gewild, maar door de jicht was het voor haar al ommogelijk om 20 meter te lopen zonder rustpauze.
Na nog een tijdje in de verte te hebben gestaard, ging ze hoofdschuddend weer de hut in. Wie wist wat er die mensen allemaal boven het hoofd hing! Het enige wat ze voor hen kon doen was bidden tot de goede geesten, iets wat ze ook vrijwel meteen ging doen.
Na nog een tijdje in de verte te hebben gestaard, ging ze hoofdschuddend weer de hut in. Wie wist wat er die mensen allemaal boven het hoofd hing! Het enige wat ze voor hen kon doen was bidden tot de goede geesten, iets wat ze ook vrijwel meteen ging doen.