Besloten spel RPG: De Levende Legende - Spin-off: Lucrisan's avontuur deel 1 IC

DeletedUser

Guest
*Woeste wolf denkt meer te zijn dan dat hij is.

Lucrisan was volledig uitgeput na alle doorstane ontberingen. Alhoewel, hij voelde zich al een stuk meer gesterkt door de geneeskrachtige kruiden die Camhen vol moederlijke zorg hem toediende. In zijn ooghoeken zag hij Elanc, druk bezig aan zijn mantel. Een gelukkige glimlach, ondanks alle mogelijke gevaren die misschien zijn geluk mochten afrukken, trok over zijn gezicht. Wat werd hij toch met liefde bejegend! Liefde ontvangen is toch immers de meest intense vorm van geluk?

De gelukkige blik ebde gauw weg toen hij de bijlen van Woeste Wolf over hem heen scheerde. Elanc die gauw Camhen van het gevaar deed ontkomen, maakte ineens zoveel drukte, dat het even te veel werd voor de zeer verslechterde ogen. Met een vermoeide zucht sloot Lucrisan ze weer om verder te rusten.

Maar rusten viel het niet echt te noemen. Hij peinsde over hoe het toch mogelijk is, dat er altijd wrok en gevechten tussen de mensen waren, terwijl de wolven zo eendrachtelijk in een roedel samen konden leven? Hij werd moe van het eindeloos getob en zakte weer weg in halve bewusteloosheid.
 

DeletedUser93

Guest
Woeste wolf zag dat ANony achter hem aanrende, wat een rotwijf denk Woeste wolf. Hij rende nog harder dan hij al deed om proberente afstand tussen hem en Anony groter te maken, maar het werd kleiner. En toen struikelde hij over een tak en pleurde hij op de grtond. Hij zag zijn leven aan zich voorbijflitsen. Hij was verlamd, wen hij dacht meteen aan de dood.
 

DeletedUser665

Guest
Anony zag Woeste Wolf: " sorry schat maar tenzij jij een rede hebt om je niet te doden... Overleef je het niet." ze pakte haar messen en ging zitten op een steen. "En?"
 

DeletedUser93

Guest
'IK weet het niet' zei Woeste wolf zacht. Voor het eerst had hij niet stoer gedaan, niet teruggevochten, niet volgehouden. Hij wist dat het hem niet zou redden door stoer te doen of te vertellen dat hij niet dood moet en dat hij hen met rust liet, dus begon hij te stamelen. ´Ik weet niet, ik zou geeen reden weten waarom je mij niet zou doden. Dood mij maar, als dat jou beter lijkt. Hij begon zachtjes te huilen, en moest zich hevig verzetten om de tranen tegen te houden, dat moest hij al helemaal zien te voorkomen.
 

DeletedUser665

Guest
Anony moest denken aan haar jeugd... alleen verwaarloosd... hele tijd huilen... als ze op een plek zwak was dan was het huilen.
'Kun je vechten? Ben je betrouwbaar? kun je koken? kun je iets? zo ja wat? ik laat je leven. Lucrisan en de rest van de groep kan wel wat hulp gebruiken. onthoud wel het protocool, onze leider is Lucrisan, daarna de rest, en jij, als je je gedraagt. want onthoud een ding. denk ook maar na aan verraad en ik zal je martelen... zolang tot de pijn die jij nu kent een droom is. en de dood een verlossing.'
ze liep dreigend terug, 'Wolf? kom je?'
 

DeletedUser93

Guest
Woeste wolf dahct aan het spelletje dat hij met Anony had gespeeld.
Ze had niet erg veel hersenen. Toen zij weer wat wegliep pakte hij alle bijlen en gooide die recht op loveme2, om haar tegen een boom aan te nagelen.
Toen pakte hij zijn boog en schoot 15 pijlen , ookal had hij nog wat pijn bij zijn enkel, dat moest hij gewoon verdragen, it was niks met wat het was. Verblind door woede pakte hij zijn knuppel en hield die stevig vast in de vechthouding, voor als ze niet doodging.
 

DeletedUser665

Guest
Anony voelde de bijl haar been raken... wat deed dat toch verdomd veel zeer... ze zakte naar beneden gelukig kon ze in haar val nog snel een hand vol messen op die verdoemde verader gooien. zou de dood snel gaan?
'Kom maar op jij vieze vuile lafbek.'
 

DeletedUser93

Guest
Woeste wolf ontweek de messen handig, maar viel toen op de grond toen hij zijn evenwicht vewrloor. Voordat hij zijn evenwicht verloor schoot hij nog snel 2 pijlen, zijn laatste, om anony mee te doden.
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser665

Guest
Anony voelde pijn in haar been waar ze werd geraakt... ze zag een schim. ELANC!!!
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser

Guest
Juist kwam Grom er aangerend. Hij had Woeste wolf en Anony niet bij kunnen houden, maar tijdens hun gevecht waarbij ze stilstonden, was Grom steeds meer genaderd. Nu landde hij aan op de plaats van het gevecht en overzag het toneel, zijn boog in de aanslag.
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser665

Guest
Ze had zich vergist...
Grom help me en vermoord die gemene achterbakse wolf!
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser665

Guest
Anony probeerd op te staan maar zakt in elkaar van de pijn...
 

DeletedUser

Guest
Anony was volledig in een woedende driftbui en Woeste Wolf leek haast niets menselijks meer in zijn gelaat te hebben. Dit zou een fataal einde hebben als niet ondertussen een rijzig gestalte achter Anony opdoemde. Grom stond emotieloos met zijn boog in de aanslag.

Lucrisans rechterhand omklemde Anony's schouder als een ijzeren tang waarmee hij haar weer op haar voeten trok, terwijl zijn andere tang zich krampachtig klampte aan een oude knoestige stok. Camhen stond verbluft naar Lucrisan te staren toen hij kordaat van zijn primitieve ziekenbed opstond en robuust op de ruziënde groep afliep. Elanc keek onbeschrijfbaar van haar naaiwerk op en besloot voorzichtig deze toch wat geheimzinnige man te volgen.

"Anony en Woeste Wolf, wat zijn uwen harten toch vervuld met zottigheden!" Lucrisans stem klonk scherp, bedachtzaam en totaal niet vermoeid. Anony stond verstijfd in de omklemmende hand van Lucrisan terwijl Woeste Wolf besluiteloos zijn strijdwapen liet rusten.
"Is het uwer wellust te moorden en haten tot jullie eigen nadeel? Zijn jullie werkelijk zo verstandeloos!?" Lucrisans ogen schoten vuur, het was duidelijk te zien dat het hem ernst was. Grom liet zijn boog langzaam zakken, terwijl de rest onmachtig was enig handeling te verrichten.

"Anony, je hebt me erg teleurgesteld. Zo stoutmoedig en dapper als dat je mij uit de boom geholpen bent, zo lichtzinnig en roekeloos zijn nu je daden. Problemen zijn nooit en te nimmer op te lossen door geweld of roekeloos geklap." Anony kon haast door de grond zakken en keek zeer venijnig Woeste Wolfs kant uit. "Het spijt me zeer Lucrisan, maar het is onrechtvaardig, partij te trekken voor Woeste Wolf. Hij is de uiteindelijke veroorzaker van deze narigheid. U, of anders Camhen, had dood kunnen zijn al had ik hem niet achterna gerend."

"Geloof je dan werkelijk dat ik partij trek voor Woeste Wolf? Je bent een goede strijder, maar ga niet op eigen houtje zomaar vechten, het had ons ongeluk kunnen zijn." Lucrisans ogen waren verre van minder rustig geworden, en vestigden zich op Woeste Wolfs brede postuur.

"Wat komt gij hier doen, verstoorder van onze heilige expeditie naar de oorsprong des levens en der natuur? Bent u dan werkelijk zo slecht dat elk menselijk persoon wat uw pad doorkruist het leven moet worden ontnomen? Het is dwaasheid, louter dwaasheid!" De anders zo robuuste Woeste Wolf kon voor de tweede maal zijn emoties niet te baas, hij kon hier niet tegenop.

"Dood mij..." fluisterde Woeste Wolf enkel. "Geenszins!" was het antwoord van Lucrisan, "voor ieder wrak is hoop, zolang ge maar beseft dat waarmee u nu bezig bent u het verkeerde pad bestijgt. Een sterke man kan zeker van groot nut zijn voor onze groep op tocht, zolang wij er maar zeker van kunnen zijn dat verkeerde bedoelingen totaal zijn weggebrand..."
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser665

Guest
Lucrisan, met jou woorden stel je mij teleur. Je bent je gevoel voor realiteit kwijt. Ik schonk dit stuk ongeluk genade en? Hij gooit bijlen in mijn rug! Mijn rug verdomme! Zo een laffa hond! Als we verder gaan ga ik voorop. Achterin wolf of andersom, beter! Kan ik deze ***** in de gaten houden! Lucrisan ik heb echt waar respect voor jou, ook. Oor elanc, grom ken ii minder maar lijkt me ook aardige gast. Maar deze man wil ik niet meer zien. Als hij meegaat... Dan zal het wel moeten.
 

DeletedUser93

Guest
' U bent een tiran, niets anders dan dommigheid, en jouw gebrabbel zal jou niet helpen om te overleven' Hij probeerde op te staan en rende zo snel hij kon naar Lucrisan toe om hem neer te slaan, maar toen voelde hij de pijn, fisieke pijn, en hij viel op de grond neer . Er ging haat uit jegens alle mensen die hhem altijd in de weg hebben gezeten, en hij screeuwde nog ' Ik doe wat ik zelf wil en ik zal uw bevel nooit opvolgen!' voordat hij bewustelooos raakte.
 

DeletedUser665

Guest
Ok, dus als iemand mij wilt beschieten moet ik met hem praten? Sorry maar volgens mij raak je je verstand tevens kwijt.
 

DeletedUser

Guest
Lucrisan zag vanuit de verte plots een zwarte wolk opdoemen. Toen hij wat beter keek, zag hij tot zijn verbazing dat het bergkraaien waren, honderden bergkraaien. Ze kwamen recht op het gezeldschap af. Iedereen die de tegenwoordigheid van geest had om zichzelf omlaag te werpen deed dit, en was daarmee net op tijd. Vlak nadat bijna iedereen op de grond lag, kwamen de raven laag overscheren. Het duurde bijna 2 minuten voordat ze allemaal voorbij waren, zoveel waren het er.

Anony en Woeste wolf kwamen er het slechtst vanaf. Hoewel ze beide op de grond lagen, lagen ze midden op het open, stenige pad. Hierdoor kregen ze tientallen klodders vogelpoep over zich heen.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Je moet inloggen of registreren om hier te kunnen reageren.
Bovenaan