DeletedUser
Guest
Toen Lucrisan Anony's hooghartige woorden hoorde, werd zijn ondergrond steeds vaster. Vage herinneringen dwarrelden door zijn hoofd. Hij had één van de laatste avonden in het dorp haar leven gered. Het leek lang geleden maar het kon nog maar ene paar dagen terug geweest zijn. Nu scheen ze het allemaal vergeten, wat is ze toch een hooghartig kind. Ja, meer dan een kind is het eigenlijk nog niet.
"Kijk uit, Lucrisan!" Lucrisan werd opgeschrikt uit zijn gedachtestroom. De goede Elanc had haar ogen niet in haar zakken zitten. Woeste Wolf die achter hem schijnbaar bewusteloos had gelegen, greep met zijn armen naar Lucrisans linkerbeen. Dankzij Elanc's waarschuwing draaide Lucrisan op dat moment zich om waardoor zijn stok genadeloos tegen de handen van Woeste Wolf zwiepte. Onthutst, maar met een grimmig gezicht trok hij zijn armen weer terug.
Lucrisan knielde voor het nu ineens vol leven liggende lichaam van Woeste Wolf. Hij keek strak met zijn gitzwarte ogen Woeste Wolf aan, die hem haast leken te doorgronden. "Jij wijst dus elke vorm van genade af? " Lucrisan praatte niet hard, maar diep en alles doordringend. "Lichtzinnige bulderbast..." Lucrisan stond weer op en wendde zich tot Camhen. Camhen was gek geworden van de drukte en was zodoende even naar het dichtbij gelegen kleine beekje gegaan om even zichzelf af te zonderen. Nu kwam ze net teruglopen. "Zou jij Woeste Wolf misschien willen vastbinden?"
"Kijk uit, Lucrisan!" Lucrisan werd opgeschrikt uit zijn gedachtestroom. De goede Elanc had haar ogen niet in haar zakken zitten. Woeste Wolf die achter hem schijnbaar bewusteloos had gelegen, greep met zijn armen naar Lucrisans linkerbeen. Dankzij Elanc's waarschuwing draaide Lucrisan op dat moment zich om waardoor zijn stok genadeloos tegen de handen van Woeste Wolf zwiepte. Onthutst, maar met een grimmig gezicht trok hij zijn armen weer terug.
Lucrisan knielde voor het nu ineens vol leven liggende lichaam van Woeste Wolf. Hij keek strak met zijn gitzwarte ogen Woeste Wolf aan, die hem haast leken te doorgronden. "Jij wijst dus elke vorm van genade af? " Lucrisan praatte niet hard, maar diep en alles doordringend. "Lichtzinnige bulderbast..." Lucrisan stond weer op en wendde zich tot Camhen. Camhen was gek geworden van de drukte en was zodoende even naar het dichtbij gelegen kleine beekje gegaan om even zichzelf af te zonderen. Nu kwam ze net teruglopen. "Zou jij Woeste Wolf misschien willen vastbinden?"