Mike keek naar de pijl in zijn lijf... en lachte. Hij lachte zo luid als iemand maar lachen kon. 'Dwaas die je bent. Dacht je echt dat ik, de opperziener van Wakkerdam, mijn eigen dood niet heb kunnen voorspellen?' Met een glimlach trok hij de pijl uit zijn shirt, en haalde een zandzak onder zijn shirt uit. Zijn allom bekende dikke buik was plotseling verdwenen.
'Dit bewijst weer hoeveel vertrouwen er op deze wereld is. Maar terwijl jij lekker gelyncht gaat worden Araluen, vertrek ik naar Rennés. Henk (HalloNL) zal vanaf nu over jullie zieltjes waken. Ik hoop voor jullie dat hij geen vampier is, want anders hebben hebben jullie een probleem dat nog groter is dan mijn zienerskennis. Vaarwel.' En met deze laatste woorden klom Mike in het zadel van zijn paard, om vervolgens na een tijdje uit het zicht te verdwijnen.