DeletedUser
Guest
Weerwolven van Wakkerdam is een eeuwenoud verhaal. Een boek dat waarschijnlijk dateert uit de Middeleeuwen. Tot voor kort, na onderzoek in het huis van de schrijver, die al bekend is met zijn voornaam Frederick, een brief werd gevonden. Deze brief willen we niet aan alle lezers onthouden. We weten niet wat we ervan moeten denken maar het bevat het verhaal van de Echte weerwolven van Wakkerdam:
Locatie: Rouen (Frankrijk)
Jaar: 1288
Beste Frederick,
Je vraagt me keer op keer waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Keer op keer vertel je mij zo onder de indruk te zijn van mijn verhalen. Ik kan je een ding zeggen, oh vriend, dat ik nooit heb hoeven twijfelen in hoeverre mijn verhalen op waarheid berusten. Het zijn sprookjes dacht ik, daar hoef je geen onderzoek naar te doen, als je me deze vragen een jaar geleden had gestuurd had ik dit je gezegd, fantasie beste Frederick, fantasie. Tot voor kort zou ik dit nog steeds gezegd hebben. Totdat ik laatst iets merkwaardigs heb meegemaakt, oh vriend, dit gevoel kan ik niet beschrijven.
Ik zal een poging wagen maar de echte sentimenten, het echte gevoel, zal honderd keer minder zijn. Waarom vertel ik dit, omdat ik in conflict met mezelf ben geraakt, ik ben de Poort van Rome mijn vriend. Ik heb twee gezichten, geloof ik nu in mijn verhalen, ben ik gek geworden. Ik zal je niet langer in twijfel laten Frederick. Ik zal vertellen wat er gebeurd is. De vorige volle maan, oh vriend, God was met me, of de Duivel, ik weet het niet, maar ik zat in een kroeg te Rouen. Opeens schoof er een man aan mijn tafel, hij zag er niet uit, ik dacht dat hij iets van me wilde hebben, een zwerver, gespuis. Maar hij begon te praten, ik kon zijn gezicht niet zien onder zijn cape, maar ik dacht dat hij oud geweest moest zijn of tenminste gewond. Dat gekreun, dat gehijg, niettemin kon ik hem goed verstaan.
Hij wist dat ik boeken schreef, oh beste Frederick, hij wist het, maar hij was kwaad, hij vond dat ik de waarheid moest vertellen. Weet je wat hij toen deed Frederick, voordat hij zijn verhaal begon, weet je wat hij toen deed, ik had helemaal geen zin om naar de verhalen van een oude zwerver te luisteren, maar hij deed iets wat al mijn moed, al mijn vastberadenheid te vertrekken, weg deed zakken als een water doet in zand. Hij deed zijn cape af Frederick, alleen voor mij, het was geen oude man, het was niet gewond, het was een manwolf. Dat dacht ik meteen, hij bevestigde het ook, maar dat was niet nodig, zijn hele hondskop, de gele ogen, die tanden, die snuit, alles wees erop, ik was als versteend, ik kon geen kant op en niemand leek iets verdachts op te merken. Hij deed zijn cape weer dicht en begon verder te praten. Ik wilde weg, ik moest weg, maar ik was tegelijkertijd ook nieuwschierig, oh Frederick, alsof de Duivel in me was gekropen, ik moest luisteren, je denkt dat ik gek ben, ik kan het je niet bewezen vriend, maar vertrouw me, ik dacht precies hetzelfde over mij als jij nu.
Hij vervolgde zijn verhaal, hij was iets verschrikkelijks, elke nacht weer, maar hij kon zichzelf onder controle houden, zonder ook maar enige aandacht aan mijn wanhopige gezicht te besteden ging hij verder, hij wilde bloed, hij wilde vlees, maar hij was niet meer zo. In tegenstelling tot zijn soortgenoten, oh, wat was het verschrikkelijk. Hij kon de mensen niet helpen, hij kon zijn familie niet in de weg staan, maar hij moest wel zijn verhaal kwijt. Maar, hij moest mij spreken, hij moest via mij de burgers waarschuwen, de mensen hadden het in eigen handen, niet alle vreemde wezen waren slecht, heksen, zieners, ze konden allemaal helpen. Maar als je een weerwolf tegenkomt pas dan maar op. Ik ben de uitzondering die de regel bevestigt zei hij. Samen zijn ze niet kansloos. De weerwolven zijn de waakhonden van de hel, de jachthonden , ongecontroleerde wezens, zo zwart als de nacht, niets stopt hen behalve mensenvlees. Hij moest mij daarom spreken, oh vriend, hij moest via mij iedereen vertellen dat het niet echt was. Dat de harige monsters aan het terugkeren waren. Ik moest, en ik beloofde hem, dit verhaal publiceren. Maar oh, Frederick, hij wist niet of hij me kon vertrouwen. Hij moest het zeker weten, en opeens haalde hij een ketting tevoorschijn, daaraan zat een tand.
Het was zijn tand, en opeens haalde hij uit, oh Frederick, zijn tand stak nu in mijn hand, ik zat te beven, ik kon geen kant meer op, ik wilde om hulp schreeuwen, maar niemand leek op me te letten. Nu kan ik je vertrouwen zei hij, wanneer de maan hoog aan de hemel staat weet ik niet hoe je wordt, het enige dat ik weet is dat je een onvoorstelbare drang zult meemaken, als nooit tevoren, als je eraan toegeeft dan zul je net als hen worden. Dan wil je niets anders meer, dan kan je niets, dan denk je nog maar aan een ding, bloed en vlees, ik vraag je, ik smeek je, schrijf dit verhaal voor de volle maan en stuur het op naar iemand die je het meest vertrouwt. Ik zat te luisteren, in angst, zonder ook nog naar me om te kijken vertrok hij toen zijn verhaal was afgelopen. Hij bezweerde me alleen dat het echt gebeurd was.
Oh Frederick, ik dacht gelijk aan jou, het is nog maar een paar dagen tot de volgende volle maan, ik heb nog nooit zo kort gewerkt aan een stukje, maar je moet het publiceren, met deze brief erbij, de mensen moeten het weten voordat het te laat is. Elke nacht, als de maan hoog aan de hemel staat, oh vriend, ik verander niet, maar de drang is dan al zo groot, ik kan er niets tegen beginnen. Moet je nagaan, als het volle maan is, als ik verander, als ik iedereen aankan. Publiceer het, voordat het te laat is, oh vriend doe het. De mensen moeten zich kunnen beschermen, ik ben nu nog bereid er voor te sterven, maar dadelijk niet meer, doe het, je moet het doen. Je zal denken dat ik gek ben, maar als je me komt opzoeken ben ik er niet meer, ik vertrek, naar de bossen, ver weg, oh Frederick, ver weg in het Oosten, daar waar bomen hoger zijn dan de bergen, het water zwarter dan de nacht, waarschuw iedereen, nu het nog kan. Het is niet te laat, er zijn weerwolven, ik heb ze gezien, ze doen me niets, maar de andere mensen, oh ze hebben zo honger, ik weet hoe het is, oh Frederick, maar ik kan het risico niet nemen om te blijven.
Hier staat het verhaal. Ik heb het geschreven, publiceer het, laat mensen het overschrijven en vertel het iedereen. Samen zijn we sterk. Ik weet dat je je afvraagd, waar gaat dit verhaal over, zal het goed aflopen, daar kan ik niets over vertellen m'n beste vriend, maar je moet iedereen waarschuwen. Nu kan het nog.
Vaarwel en hopelijk tot nooit meer ziens, oh vriend,
groet Pierre
Basis info :
Aantal dorpen : 1
Aantal spelers : Zoveel als mogelijk
Hints : Nee
Klaagmuur : Ja
Afscheidsbrief : Ja
Rollen :
Jager : 1/2
Heks : 1/2
Dorpsoudste : 1
Beschermengel : 1
Ziener : 1
Dorpsgek : nvt
Fluitspeler : nvt
Cupido : 1
Beul : nvt
Priester : nvt
Geliefden kennen elkaar : Ja
Geliefden samen winnen : Nee
Opvolging Burgemeester: Door nieuwe stemming
Heks heeft: 1 levens en 1 doodsdrankje
Wolven :
Welp : 1
Infectie wolf : 1 op de 4
Sjamaan :
Stemmen :
Eindtijd stemmen : 20:00
Tijdstip verhalen : Max 20:00
Speciale Rollen naar :Frobje
Lynch : Frobje
Burgemeester : Frobje
Locatie: Rouen (Frankrijk)
Jaar: 1288
Beste Frederick,
Je vraagt me keer op keer waar ik mijn inspiratie vandaan haal. Keer op keer vertel je mij zo onder de indruk te zijn van mijn verhalen. Ik kan je een ding zeggen, oh vriend, dat ik nooit heb hoeven twijfelen in hoeverre mijn verhalen op waarheid berusten. Het zijn sprookjes dacht ik, daar hoef je geen onderzoek naar te doen, als je me deze vragen een jaar geleden had gestuurd had ik dit je gezegd, fantasie beste Frederick, fantasie. Tot voor kort zou ik dit nog steeds gezegd hebben. Totdat ik laatst iets merkwaardigs heb meegemaakt, oh vriend, dit gevoel kan ik niet beschrijven.
Ik zal een poging wagen maar de echte sentimenten, het echte gevoel, zal honderd keer minder zijn. Waarom vertel ik dit, omdat ik in conflict met mezelf ben geraakt, ik ben de Poort van Rome mijn vriend. Ik heb twee gezichten, geloof ik nu in mijn verhalen, ben ik gek geworden. Ik zal je niet langer in twijfel laten Frederick. Ik zal vertellen wat er gebeurd is. De vorige volle maan, oh vriend, God was met me, of de Duivel, ik weet het niet, maar ik zat in een kroeg te Rouen. Opeens schoof er een man aan mijn tafel, hij zag er niet uit, ik dacht dat hij iets van me wilde hebben, een zwerver, gespuis. Maar hij begon te praten, ik kon zijn gezicht niet zien onder zijn cape, maar ik dacht dat hij oud geweest moest zijn of tenminste gewond. Dat gekreun, dat gehijg, niettemin kon ik hem goed verstaan.
Hij wist dat ik boeken schreef, oh beste Frederick, hij wist het, maar hij was kwaad, hij vond dat ik de waarheid moest vertellen. Weet je wat hij toen deed Frederick, voordat hij zijn verhaal begon, weet je wat hij toen deed, ik had helemaal geen zin om naar de verhalen van een oude zwerver te luisteren, maar hij deed iets wat al mijn moed, al mijn vastberadenheid te vertrekken, weg deed zakken als een water doet in zand. Hij deed zijn cape af Frederick, alleen voor mij, het was geen oude man, het was niet gewond, het was een manwolf. Dat dacht ik meteen, hij bevestigde het ook, maar dat was niet nodig, zijn hele hondskop, de gele ogen, die tanden, die snuit, alles wees erop, ik was als versteend, ik kon geen kant op en niemand leek iets verdachts op te merken. Hij deed zijn cape weer dicht en begon verder te praten. Ik wilde weg, ik moest weg, maar ik was tegelijkertijd ook nieuwschierig, oh Frederick, alsof de Duivel in me was gekropen, ik moest luisteren, je denkt dat ik gek ben, ik kan het je niet bewezen vriend, maar vertrouw me, ik dacht precies hetzelfde over mij als jij nu.
Hij vervolgde zijn verhaal, hij was iets verschrikkelijks, elke nacht weer, maar hij kon zichzelf onder controle houden, zonder ook maar enige aandacht aan mijn wanhopige gezicht te besteden ging hij verder, hij wilde bloed, hij wilde vlees, maar hij was niet meer zo. In tegenstelling tot zijn soortgenoten, oh, wat was het verschrikkelijk. Hij kon de mensen niet helpen, hij kon zijn familie niet in de weg staan, maar hij moest wel zijn verhaal kwijt. Maar, hij moest mij spreken, hij moest via mij de burgers waarschuwen, de mensen hadden het in eigen handen, niet alle vreemde wezen waren slecht, heksen, zieners, ze konden allemaal helpen. Maar als je een weerwolf tegenkomt pas dan maar op. Ik ben de uitzondering die de regel bevestigt zei hij. Samen zijn ze niet kansloos. De weerwolven zijn de waakhonden van de hel, de jachthonden , ongecontroleerde wezens, zo zwart als de nacht, niets stopt hen behalve mensenvlees. Hij moest mij daarom spreken, oh vriend, hij moest via mij iedereen vertellen dat het niet echt was. Dat de harige monsters aan het terugkeren waren. Ik moest, en ik beloofde hem, dit verhaal publiceren. Maar oh, Frederick, hij wist niet of hij me kon vertrouwen. Hij moest het zeker weten, en opeens haalde hij een ketting tevoorschijn, daaraan zat een tand.
Het was zijn tand, en opeens haalde hij uit, oh Frederick, zijn tand stak nu in mijn hand, ik zat te beven, ik kon geen kant meer op, ik wilde om hulp schreeuwen, maar niemand leek op me te letten. Nu kan ik je vertrouwen zei hij, wanneer de maan hoog aan de hemel staat weet ik niet hoe je wordt, het enige dat ik weet is dat je een onvoorstelbare drang zult meemaken, als nooit tevoren, als je eraan toegeeft dan zul je net als hen worden. Dan wil je niets anders meer, dan kan je niets, dan denk je nog maar aan een ding, bloed en vlees, ik vraag je, ik smeek je, schrijf dit verhaal voor de volle maan en stuur het op naar iemand die je het meest vertrouwt. Ik zat te luisteren, in angst, zonder ook nog naar me om te kijken vertrok hij toen zijn verhaal was afgelopen. Hij bezweerde me alleen dat het echt gebeurd was.
Oh Frederick, ik dacht gelijk aan jou, het is nog maar een paar dagen tot de volgende volle maan, ik heb nog nooit zo kort gewerkt aan een stukje, maar je moet het publiceren, met deze brief erbij, de mensen moeten het weten voordat het te laat is. Elke nacht, als de maan hoog aan de hemel staat, oh vriend, ik verander niet, maar de drang is dan al zo groot, ik kan er niets tegen beginnen. Moet je nagaan, als het volle maan is, als ik verander, als ik iedereen aankan. Publiceer het, voordat het te laat is, oh vriend doe het. De mensen moeten zich kunnen beschermen, ik ben nu nog bereid er voor te sterven, maar dadelijk niet meer, doe het, je moet het doen. Je zal denken dat ik gek ben, maar als je me komt opzoeken ben ik er niet meer, ik vertrek, naar de bossen, ver weg, oh Frederick, ver weg in het Oosten, daar waar bomen hoger zijn dan de bergen, het water zwarter dan de nacht, waarschuw iedereen, nu het nog kan. Het is niet te laat, er zijn weerwolven, ik heb ze gezien, ze doen me niets, maar de andere mensen, oh ze hebben zo honger, ik weet hoe het is, oh Frederick, maar ik kan het risico niet nemen om te blijven.
Hier staat het verhaal. Ik heb het geschreven, publiceer het, laat mensen het overschrijven en vertel het iedereen. Samen zijn we sterk. Ik weet dat je je afvraagd, waar gaat dit verhaal over, zal het goed aflopen, daar kan ik niets over vertellen m'n beste vriend, maar je moet iedereen waarschuwen. Nu kan het nog.
Vaarwel en hopelijk tot nooit meer ziens, oh vriend,
groet Pierre
Basis info :
Aantal dorpen : 1
Aantal spelers : Zoveel als mogelijk
Hints : Nee
Klaagmuur : Ja
Afscheidsbrief : Ja
Rollen :
Jager : 1/2
Heks : 1/2
Dorpsoudste : 1
Beschermengel : 1
Ziener : 1
Dorpsgek : nvt
Fluitspeler : nvt
Cupido : 1
Beul : nvt
Priester : nvt
Geliefden kennen elkaar : Ja
Geliefden samen winnen : Nee
Opvolging Burgemeester: Door nieuwe stemming
Heks heeft: 1 levens en 1 doodsdrankje
Wolven :
Welp : 1
Infectie wolf : 1 op de 4
Sjamaan :
Stemmen :
Eindtijd stemmen : 20:00
Tijdstip verhalen : Max 20:00
Speciale Rollen naar :Frobje
Lynch : Frobje
Burgemeester : Frobje
Laatst bewerkt door een moderator:
