Religies

DeletedUser

Guest
Hallo allemaal,
naar aanleiding van een aantal posts die ik voorbij zag komen, hierbij het Religieuze topic!
Bespreek hier, geloven, kerken, jouw visie hierop.
Wat wel belangrijk is, is dat hier niemand wordt afgerekend op zijn geloof, laten we dat duidelijk hebben!
 

DeletedUser

Guest
Ik ben zelf niet gelovig, dat wil zeggen: Ik ben niet aangesloten bij een kerk en ik bid ook niet. Ik geloof ook niet in een god die de wereld geschapen heeft, ik geloof in mijzelf en dat alles wat er gebeurt een oorzaak heeft die je bij jezelf terug kan vinden. Zonder geloof is de wereld niets aan, dus ik vind het zonde als je nergens in gelooft.
 

DeletedUser

Guest
Heey stolkie, wat leuk dat je dit topic geopend hebt! Ben je zelf binnen een kerkgemeenschap opgegroeid?
 

DeletedUser

Guest
Heey stolkie, wat leuk dat je dit topic geopend hebt! Ben je zelf binnen een kerkgemeenschap opgegroeid?

heey Sluun, ja, ik ben Protestants(christelijk) opgevoed, echter ben ik nu al een tijdje Christelijk-AF...dit omdat ik nooit echt god in mijn leven heb ervaren, dus ik denk ook niet dat er een god is, wel dat er hierna wat komt, maar daar wil ik nog niet over nadenken. Dat kan ik psychisch momenteel niet aan.
 

DeletedUser

Guest
heey Sluun, ja, ik ben Protestants(christelijk) opgevoed, echter ben ik nu al een tijdje Christelijk-AF...dit omdat ik nooit echt god in mijn leven heb ervaren, dus ik denk ook niet dat er een god is, wel dat er hierna wat komt, maar daar wil ik nog niet over nadenken. Dat kan ik psychisch momenteel niet aan.

ongeveer hetzelfde als mij.. ik zal niet ontkennen dat hij niet bestaat. maar wat zeggen de geloviggen nadat ik mn arm verlamd heb bij een ongeluk? wees blij dat God je gespaart heeft.
Hij had het ook niet kunnen laten gebeuren....
 

DeletedUser

Guest
ongeveer hetzelfde als mij.. ik zal niet ontkennen dat hij niet bestaat. maar wat zeggen de geloviggen nadat ik mn arm verlamd heb bij een ongeluk? wees blij dat God je gespaart heeft.
Hij had het ook niet kunnen laten gebeuren....

idd dat heb ik afgelopen jaar ook heel veel gehoord...
maar wat heb je er uiteindelijk aan?
 

DeletedUser

Guest
idd dat heb ik afgelopen jaar ook heel veel gehoord...
maar wat heb je er uiteindelijk aan?
Dat is echt zwaar klote en wat dat betreft heb ik geen recht van spreken. Mijzelf is nooit iets overkomen, maar de mensen die dicht bij mij staan wel. Er zit een hartziekte in onze familie en degene die het krijgen halen soms de 40 niet eens, maar zij zijn mijn grootste voorbeelden. Ik vind het zo sterk dat zij God nooit iets kwalijk nemen maar dat ze, zodra ze echt beginnen te voelen dat hun conditie achteruit gaat e.d., nog het beste proberen te halen uit hun geloofsleven, huwelijk, relatie met hun kinderen enz. Ik heb ook nog niet eerder mensen zo tevreden zien gaan. Voor mezelf zal ik niet eerder mee kunnen praten dan dat ik iets dergelijks ervaar, dus dat ga ik ook niet doen. Maar zulke opmerkingen als dat jullie krijgen, daar kun je natuurlijk helemaal niks mee. Hoe heeft dat ongeluk kunnen gebeuren spekiej?
 

DeletedUser58

Guest
heey Sluun, ja, ik ben Protestants(christelijk) opgevoed, echter ben ik nu al een tijdje Christelijk-AF...dit omdat ik nooit echt god in mijn leven heb ervaren, dus ik denk ook niet dat er een god is, wel dat er hierna wat komt, maar daar wil ik nog niet over nadenken. Dat kan ik psychisch momenteel niet aan.

Het maakt het inderdaad niet makkelijker om te geloven als je tragische dingen meemaakt zoals de dingen die ik hier op het forum lees. Maar wil jullie wel graag mijn verhaal vertellen.

Ik zelf ben erg overspannen geweest(ja dat kan ook als je 22jaar bent). Ik draaide 3 jaar meer dan 60uren per week als manager van een supermarkt. Vakanties en ontspanning schoten er bij in. Ik had het gevoel dat ik leefde voor mijn werk en daar alle voldoening uit kon halen die ik nodig had. Alle cursussen en vergaderingen erbij doen dus.

Maar jah toen kreeg ik last van mijn spieren, niets wat een paar paracetamol of ibuprofen niet oplost. Dus gewoon doorgaan he gaat vanzelf weer over dacht ik. Tot op een dag ik mijn evenwicht verloor en in een week 3x bijna flauw viel. Ik wou sochtends opstaan en had zo erg last van mijn rug dat ik niet van bed kon komen.

Dus dan toch maar naar dokter, die zei jij moet een paar maand in de ziektewet. Goed dus ik een paar week thuis zegt de ondernemer, dat ik wel weer moet komen. Dus ik op het werk en kon niets voor elkaar krijgen, pijn, slap, evenwichtsverlies. Dus tegen mijn wil weer thuis en dan maar naar de arbeidsarts, maar na 2 maand kon ik nog niets. Contract liep af en niet verlengd omdat ik het gewoon niet meer aankon.

Na lang thuis zitten kon ik nog niets en was op een gegeven moment zover dat ik een einde aan mijn leven wou maken, en meerdere keren op het ja of nee moment gezeten. Tot op een moment er een boekje met religieuze gedichten op mijn bureau lag. opengeslagen op een heel mooi gedicht wat precies over mijn situatie ging. Toen ik dat las voelde ik dat er meer was en heb ik de keuze gemaakt om toch te blijven vechten.

Ik ben nu nog elke dag blij met dat moment, en veel zullen sceptisch zijn en zeggen dat het niet van god komt. Maar voor mij heeft het wel een hele vaste basis gelegd om door te zetten. Nu kan ik nog maar net 24uur werken maar kan wel weer genieten van elk ding wat ik meemaak. En ben nu vele malen gelukkiger dan dat ik ooit was.
 

DeletedUser

Guest
Ik ben zo dom om in de wetenschap te geloven. Aparte uitspraak misschien, maar redeneer maar eens mee:
- Wetenschap onderzoekt het meetbare, en wilt alles kunnen meten.
- Echter heeft al het meetbare ook een onmeetbaar inverse, denk maar aan het feit dat koude de afwezigheid van energie (warmte) is, en donker slechts de afwezigheid van energie (licht) is.
- Daarom ben ik er stellig van overtuigd dat de hele wetenschap een onmeetbare 'andere kant' heeft, namelijk religie (net zoals in een populair-wetenschappelijke quote van Einstein op Facebook, voor degenen die deze al voorbij hebben zien komen).
- Heeft iemand ooit leven kunnen meten? Nee. Kunnen wij meten wanneer iemand dood is? Ja. Wetenschap staat in mijn ogen dus voor de dood, en religie voor het leven. Toch geloof ik meer in de 'feiten' (uiteindelijk is alles op een 'gokje' gebaseerd) van de wetenschap dan in de boeken van het geloof.
Ik ben vreemd bezig, héél vreemd... Maar het is misschien nog vreemder om religie en geloof proberen te rationaliseren.
 

DeletedUser43

Guest
Ik geloof in die dingen die ik (of ik er nou wel of geen moeite voor moet doen) kan zien met eigen ogen.
De zon, de maan, de sterren, het groene gras in de achtertuin en ga zo maar door.
Soms zie je ze niet, het is bewolkt, heeft gesneeuwd, het is nacht of het is dag, maar ik weet dat het er allemaal is.

Wat ik niet kan zien ... dat het er niet is wil ik niet zeggen, maar erin geloven kan ik niet, dat krijg ik in mijn bolle koppie niet bij elkaar.
 

DeletedUser

Guest
Dat is echt zwaar klote en wat dat betreft heb ik geen recht van spreken. Mijzelf is nooit iets overkomen, maar de mensen die dicht bij mij staan wel. Er zit een hartziekte in onze familie en degene die het krijgen halen soms de 40 niet eens, maar zij zijn mijn grootste voorbeelden. Ik vind het zo sterk dat zij God nooit iets kwalijk nemen maar dat ze, zodra ze echt beginnen te voelen dat hun conditie achteruit gaat e.d., nog het beste proberen te halen uit hun geloofsleven, huwelijk, relatie met hun kinderen enz. Ik heb ook nog niet eerder mensen zo tevreden zien gaan. Voor mezelf zal ik niet eerder mee kunnen praten dan dat ik iets dergelijks ervaar, dus dat ga ik ook niet doen. Maar zulke opmerkingen als dat jullie krijgen, daar kun je natuurlijk helemaal niks mee. Hoe heeft dat ongeluk kunnen gebeuren spekiej?

Ik reed op mijn scooter naar school, niks raars aan deed ik al 2 jaar(450 km per week)
Altijd goed gegaan een 25000 km gereden, niks aan de hand.
Dan 3 maanden voor je het werk kan gaan doen wat je van jongs af aan gewilt heb kan niet meer omdat er een andere scooter links door de bocht komt:s
 

DeletedUser

Guest
Meh, religie is gewoon een uitvinding van de mens om verklaringen te geven voor dingen die ze niet begrepen. Onweer zou komen door een boze oppergod en dergelijke. Later kwamen daar dan ook andere godsdiensten bij, die ook geschikt waren voor de armere mensen, zoals het christendom. Naar mijn mening is religie iets wat eigenlijk niet meer bij deze tijd past, omdat de verklaringen voor bijna alles in de wetenschap gevonden kunnen worden.
Daarnaast zitten al die geloven verwikkeld in allerlei tegenstrijdigheden, waardoor je wel een zeer simpele ziel moet zijn om dat nog allemaal blind te geloven.
 

DeletedUser

Guest
Meh, religie is gewoon een uitvinding van de mens om verklaringen te geven voor dingen die ze niet begrepen. Onweer zou komen door een boze oppergod en dergelijke. Later kwamen daar dan ook andere godsdiensten bij, die ook geschikt waren voor de armere mensen, zoals het christendom. Naar mijn mening is religie iets wat eigenlijk niet meer bij deze tijd past, omdat de verklaringen voor bijna alles in de wetenschap gevonden kunnen worden.
Daarnaast zitten al die geloven verwikkeld in allerlei tegenstrijdigheden, waardoor je wel een zeer simpele ziel moet zijn om dat nog allemaal blind te geloven.

Ik ken genoeg christenen die geld zat hebben;)

Idd vrijwel alles kan verklaart worden, maar er zijn ook dingen die niet verklaard zijn.
Zoals bijvoorbeeld de wind, wat is wind? waar komt het vandaan?

Verder maakt het mij niet uit of je nu islam,christen,joods of weet ik veel wat bent zolang je elkaar maar gewoon met rust laat.
 

DeletedUser

Guest
Ik ken genoeg christenen die geld zat hebben;)

Idd vrijwel alles kan verklaart worden, maar er zijn ook dingen die niet verklaard zijn.
Zoals bijvoorbeeld de wind, wat is wind? waar komt het vandaan?

Verder maakt het mij niet uit of je nu islam,christen,joods of weet ik veel wat bent zolang je elkaar maar gewoon met rust laat.
Oorspronkelijk is het christendom een religie voor de slaven/armen, omdat die het zich niet konden veroorloven om vele offers te brengen naar de goden en dat ze in de hemel wél gelijk zouden zijn. Nu is dat uiteraard niet meer zo.

Wind is overigens een luchtstroom van een hoge- naar een lagedrukgebied ;)
 

DeletedUser1100

Guest
Protestants Evangelisch, aangesloten bij een Hervormde kerk. (christelijk dus)
 

DeletedUser

Guest
Geloof boeit mij al jaren lang. Terwijl ik zelf totaal niet gelovig ben. Ik vind het mooi om te zien hoe mensen zichzelf aan de voeten van God kunnen werpen terwijl nergens onomstreden bewijs is dat hij bestaat.

Geloof is alles wat je niet zeker weet. (prachtige zin al zeg ik het zelf :p)
Daar bedoel ik mee dat mensen met vragen zitten, waar ze antwoorden op willen hebben maar dit nergens kunnen vinden. Geloof zorgt ervoor dat die mensen de antwoorden krijgen die ze nodig hebben om een stabiel en prettig leven te kunnen lijden.
Mooie voorbeelden kun zien eeuwen geleden. Voor de grote monotheïstische geloven waren er vele goden. De ene zorgde voor de zee, de ander voor het weer en weer een ander voor een goede oogst. Want de mensen in die tijd wisten niet goed welke factoren meespeelden bij de zee, het weer en de oogst. Uiteindelijk kwamen we achter steeds meer nieuwe dingen waardoor we minder goden nodig hadden. Omdat we meer wisten en beter wisten wat je moest doen voor een goede oogst of hoe je kon weten dat er storm op komst was. Al moet ik zeggen dat de Romeinen aardig hebben met het bepalen dat je monotheïstisch moest worden.

Uiteindelijk hebben we nu nog steeds genoeg vragen dus over. Waar niemand een antwoord op weet en ook waarschijnlijk nooit een echt antwoord op zal weten. Ik heb (nu nog) niet de behoefte om te weten waar ik ooit heen zal gaan of hoe alles is ontstaan. Maar ik weet wel dat geloof miljarden mensen op deze aardbol helpt, met van alles en nog wat. En dat zegt voor mij genoeg. Dat geloof verschrikkelijk belangrijk is voor de mensheid.
 

DeletedUser

Guest
Voor ik ontopic ga, wil ik eerst even reageren op Shieka:
Ik ben ook ooit overspannen geweest of heb een burn-out gehad. Doordat dit samenviel met het einde van een relatie van 5 en een half jaar, was ik al min of meer hersteld voor hier ooit een echt etiket op is geplakt. Ik kon het erg waarderen dat mijn huisarts dat later heeft toegegeven. Persoonlijk denk ik, achteraf, dat de overspannenheid ook heeft meegespeeld dat de relatie uit is gegaan.

Waarom ik dit vertel is dat ik een jaar of 24 was, toen het mij overkwam. Ik had niet echt lichamelijke klachten, maar kon gewoon niet meer nadenken, niet meer concentreren. Ik kon niet eens meer een film uitkijken in de bioscoop omdat ik het niet kon volgen.

Het ergste vond ik 2 dingen: de onzekerheid of je nu een zeurdoos bent of niet, doordat het zo ongrijpbaar is.
Het tweede, de leeftijd waarop het me overkwam. Ik had niemand in mijn kennissenkring die er ervaring mee had, persoonlijk of in de naaste omgeving. Daardoor voelde ik me zo onbegrepen. Alsof ik steeds opnieuw iets moest uitleggen wat niet uit te leggen valt.
Enerzijds wilde ik dat anderen het ook hadden, omdat ze dan konden begrijpen hoe vervelend het is, anderzijds is het iets wat ik niemand toewens. Zo weet ik dus ook hoe lang het kan duren voor je weer de oude wordt. In mijn geval is het door werkdruk vlak daar achteraan een 2e keer gebeurd. De combinatie van deze 2x heeft gemaakt dat ik ook nooit meer echt de oude ben geworden. Ik bereik eerder mijn grens dan ik voor die tijd bereikte. Maar dat is niet per definitie slecht, hierdoor ben ik me er ook bewuster van waar mijn grens is, waardoor ik hem niet zover overschrijd. Het zal me dus geen derde keer overkomen.

En dan nu Ontopic:
Ik ben opgevoed door ouders die volstrekt atheïstisch zijn. Maar ik heb dingen meegemaakt die ik niet wetenschappelijk kan verklaren.
Ik heb meerdere keren iets meegemaakt wat ik niet anders zou kunnen omschrijven als uit mijn lichaam zijn getreden. Het gezichtspunt van de ruimte waar ik in zat, klopte niet met de plek waar mijn ogen zaten. Ook was het op dat moment zo vredig. Zodra het tot me doordrong dat het gebeurde, zat ik weer terug in mijn lijf. Dat waren zulke mooie ervaringen, die zou ik graag opnieuw meemaken.
Verder heb ik gedachten gehad waarvan het volgens mij niet mijn gedachten waren. Ook dit is moeilijk te omschrijven.
Ook heb ik wel van klei wel eens dieren gemaakt waarvan ik in mijn eigen lijf kon voelen dat ik iets fout gedaan heb. Een sprinkhaan waarvan de achterpoten niet goed staan. Ik voelde dat die poot geen rust had, zoals ik het geplaatst had. In mijn eigen lijf, ergens achter mijn billen. Op het moment dat ik de poot verplaatste zag was het gevoel weg en zag het er ook meteen goed uit.
Als laatste heb ik in mijn contact met dieren soms ook opeens geweten wat ergens het probleem van was, waardoor er ook een oplossing kon komen. Nu ben ik opgegroeid zonder menselijke broers en zussen. Mijn broertjes waren katten. Dit laatste is dus mogelijk ook gewoon te verklaren uit het lezen van lichaamstaal.

Toch is het gevolg van al deze dingen samen, dat ik zeker weet dat er meer is dan we op dit moment wetenschappelijk kunnen verklaren. Daar heb ik ook vrede mee. Vroeger kon er ook niet verklaard worden waardoor onweer ontstond, terwijl we moeilijk kunnen zeggen dat onweer niet bestaat.
Dus mogelijk dat de wetenschap ooit verklaringen zal kunnen vinden voor dit soort verschijnselen. En mogelijk zal er gewoon nooit een verklaring voor komen. Een ding weet ik wel zeker, er is meer tussen hemel en aarde, al denk ik niet dat ik dat ooit in een alwetende god zal geloven.

Toch vind ik het ook heel boeiend om met name de grote monotheïstische geloven met elkaar te vergelijken. We leven hier tenslotte in een christelijke samenleving, ook als je niet gelovig bent. En ik vind het mooi om de verschillen en overeenkomsten te zien tussen deze, de islam en het jodendom.
 
Laatst bewerkt door een moderator:

DeletedUser4189

Guest
Ik geloof wel in een levende God. Niet zoals vroeger een soort Sinterklaasgeloof maar dagelijks een echte relatie met God hebben. Een God die je leven leidt en bestuurt en ook adviezen geeft. Jezus is Gods Zoon die voor de mens gestorven is. Lees b.v. Joh.3:16.
 
Bovenaan